ดวงดีเทคโนการเกษตร

โครงสร้างและองค์กรเมื่อฟอสโฟลิปิดสัมผัสกับน้ำพวกมันจะรวมตัวกันเป็นแผ่นสองชั้นโดยให้หางที่ไม่ชอบน้ำชี้ไปที่กึ่งกลางของแผ่น การจัดเรียงนี้ทำให้เกิด "แผ่นพับ" 2 ใบซึ่งแต่ละชั้นเป็นโมเลกุลเดี่ยว ตรงกลางของ bilayer นี้แทบไม่มีน้ำและไม่รวมโมเลกุลเช่นน้ำตาลหรือเกลือที่ละลายในน้ำ กระบวนการประกอบถูกขับเคลื่อนโดยปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลที่ไม่ชอบน้ำ (เรียกอีกอย่างว่าผลไม่ชอบน้ำ ) การเพิ่มขึ้นของปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลที่ไม่ชอบน้ำ (ทำให้เกิดการรวมกลุ่มกันของบริเวณที่ไม่ชอบน้ำ) ช่วยให้โมเลกุลของน้ำสามารถเชื่อมต่อกันได้อย่างอิสระมากขึ้นทำให้เอนโทรปีของระบบเพิ่มขึ้น กระบวนการที่ซับซ้อนนี้รวมถึงปฏิสัมพันธ์ที่ไม่ใช่โควาเลนต์เช่นฟานเดอร์กองกำลัง Waals , ไฟฟ้าสถิตและพันธะไฮโดรเจน

การวิเคราะห์ภาพตัดขวางแผนผังโครงร่างหน้าตัดของ lipid bilayer ทั่วไป มีสามภูมิภาคที่แตกต่างกัน: กลุ่มหัวที่ให้น้ำเต็มที่แกนแอลเคนที่ขาดน้ำเต็มที่และบริเวณกลางสั้น ๆ ที่มีการให้น้ำเพียงบางส่วน แม้ว่ากลุ่มหัวจะเป็นกลาง แต่ก็มีโมเมนต์ไดโพลที่สำคัญซึ่งมีผลต่อการจัดเรียงโมเลกุลlipid bilayer มีความบางมากเมื่อเทียบกับขนาดด้านข้าง ถ้าเซลล์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทั่วไป (เส้นผ่านศูนย์กลาง ~ 10 ไมโครเมตร) ถูกขยายให้มีขนาดเท่าแตงโม (~ 1 ฟุต / 30 ซม.) lipid bilayer ที่ประกอบขึ้นเป็นเมมเบรนของพลาสมาจะมีความหนาเท่ากับกระดาษสำนักงาน แม้จะมีความหนาเพียงไม่กี่นาโนเมตร แต่ bilayer นั้นประกอบด้วยบริเวณทางเคมีที่แตกต่างกันหลายแห่งในหน้าตัด ภูมิภาคเหล่านี้และการมีปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาด้วยน้ำโดยรอบมีลักษณะในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมามีการเอ็กซ์เรย์ Reflectometry นิวตรอนกระเจิงและแม่เหล็กนิวเคลียร์เทคนิคสนับสนุนโดย slotxo เว็บ สล็อตxoไขมัน bilayer (หรือbilayer เรียม ) เป็นบางเยื่อขั้วโลกทำจากสองชั้นของไขมัน โมเลกุล เยื่อเหล่านี้เป็นแผ่นแบนที่ก่อให้เกิดอุปสรรคต่อเนื่องทั่วทุกเซลล์ เยื่อหุ้มเซลล์ของเกือบทุกสิ่งมีชีวิตและหลายไวรัสที่ทำจากไขมัน bilayer เช่นเดียวกับเมมเบรนนิวเคลียร์รอบนิวเคลียสของเซลล์และเยื่อของorganelles เมมเบรนที่ถูกผูกไว้ในเซลล์ ไขมัน bilayer เป็นอุปสรรคที่ทำให้ไอออน , โปรตีนและโมเลกุลอื่น ๆ ที่จำเป็นและป้องกันไม่ให้กระจายไปในบริเวณที่ไม่ควรอยู่ ลิปิดไบเลย์เหมาะอย่างยิ่งกับบทบาทนี้แม้ว่าจะมีความกว้างเพียงไม่กี่นาโนเมตร[1]เนื่องจากโมเลกุลส่วนใหญ่ไม่สามารถละลายน้ำได้ (ที่ชอบน้ำ ) bilayers โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านไอออนซึ่งจะช่วยให้เซลล์ในการควบคุมความเข้มข้นของเกลือและพีเอชโดยการขนส่งไอออนผ่านเยื่อหุ้มของตนโดยใช้โปรตีนที่เรียกว่าปั๊มไอออน

ชีวภาพมักจะประกอบด้วยamphiphilic phospholipidsที่มีหัวฟอสเฟตชอบน้ำและไม่ชอบน้ำหางประกอบด้วยสองไขมันโซ่กรด ฟอสโฟลิปิดที่มีกลุ่มหัวบางชนิดสามารถเปลี่ยนแปลงทางเคมีของพื้นผิวของ bilayer และสามารถทำหน้าที่เป็นสัญญาณเช่นเดียวกับ "จุดยึด" สำหรับโมเลกุลอื่น ๆ ในเยื่อหุ้มเซลล์เช่นเดียวกับส่วนหัวหางของไขมันยังสามารถส่งผลต่อคุณสมบัติของเมมเบรนได้เช่นการกำหนดเฟสของ bilayer Bilayer สามารถใช้สถานะเฟสของเจลที่เป็นของแข็งที่อุณหภูมิต่ำกว่า แต่ได้รับการเปลี่ยนเฟสเป็นสถานะของเหลวที่อุณหภูมิสูงขึ้นและคุณสมบัติทางเคมีของหางของไขมันมีผลต่ออุณหภูมิที่เกิดขึ้น การบรรจุไขมันภายใน bilayer ยังส่งผลต่อคุณสมบัติทางกลรวมถึงความต้านทานต่อการยืดและการงอ มีการศึกษาคุณสมบัติเหล่านี้หลายประการด้วยการใช้ Bilayers "แบบจำลอง" เทียมที่ผลิตในห้องแล็บ นอกจากนี้ยังมีการใช้ถุงถุงที่ผลิตโดย Bilayers ในทางการแพทย์เพื่อส่งยา

ทั่วไปเยื่อชีวภาพประกอบด้วยโมเลกุลหลายประเภทนอกเหนือจากฟอสโฟลิปิด ตัวอย่างที่สำคัญอย่างยิ่งในเซลล์สัตว์คือคอเลสเตอรอลซึ่งช่วยเสริมสร้าง bilayer และลดการซึมผ่าน คอเลสเตอรอลยังช่วยควบคุมการทำงานของบางอย่างโปรตีนหนึ่ง โปรตีนเมมเบรนในตัวทำหน้าที่เมื่อรวมเข้ากับ lipid bilayer และพวกมันจะถูกยึดแน่นกับ lipid bilayer ด้วยความช่วยเหลือของเปลือกไขมันวงแหวน. เนื่องจาก bilayers กำหนดขอบเขตของเซลล์และช่องของมันโปรตีนเมมเบรนเหล่านี้จึงมีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบวนการส่งสัญญาณภายในและระหว่างเซลล์มากมาย โปรตีนเมมเบรนบางชนิดมีส่วนเกี่ยวข้องในกระบวนการหลอมรวมไบลาเยอร์สองตัวเข้าด้วยกัน การหลอมรวมนี้ช่วยให้การรวมโครงสร้างที่แตกต่างกันสองแบบเช่นเดียวกับในปฏิกิริยาอะโครโซมระหว่างการปฏิสนธิของไข่โดยอสุจิหรือการเข้ามาของไวรัสในเซลล์ เนื่องจาก lipid bilayers มีความเปราะบางและมองไม่เห็นในกล้องจุลทรรศน์แบบดั้งเดิมจึงเป็นความท้าทายในการศึกษา การทดลองใน bilayers มักจะต้องใช้เทคนิคขั้นสูงเช่นกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนและกล้องจุลทรรศน์แรงอะตอม

Link: คลิ๊กที่นี่